Το μεσονύκτιον έδωκαν οι Κουμάνοι εις φυγήν με όλον το
φουσάτο τους. Ο Αλέξανδρος επήγε στο κατόπιν τους κυνηγώντας τους. Όσο να εύγη ο ήλιος έσμιξαν τα φουσάτα αντάμα και
έδωκαν πόλεμον. Ετσακίστηκαν οι Κομάνοι ωσάν τα πρόβατα όταν τα διώκουν λύκοι
πολλοί, επειδή ο Αλέξανδρος τους εδίωκε τρεις ημέρας και τρεις νύκτας.
Εκοτώθηκαν από τους Κουμάνους σαράντα χιλιάδες λαός, και από τους Μακεδόνας δύο
χιλιάδες . Εσκοτώθη ο βασιλέας τους Απλαμέσης.
Ο Αλέξανδρος όρισε να έρθουν οι μεγιστάνες και οι
στραγτιωτικοί του όλοι, και είπε προς αυτούς,
-είδετε συντρόφοι μου και αγαπημένοι μου φίλοι, πώς με τη
δύναμη και τη συνεργασία του Θεού, ενικήσαμεν τους Κουμάνους;
Μετά ταύτα εγύρισεν ο Αλέξανδρος να έρθει προς τον βασιλέα
Φίλιππο, σέρνωντας μαζί του δέκα χιλιάδες. Τότε πάλιν είπεν προς τους Κουμάνους,
-βλέπετε άρχοντες Κουμάνοι πώς σας επαράδωκεν ο Θεός στα χέρια των Μακεδόνων επειδή τα σπαθία σας ετσακίσθηκαν,
τα δε των Μακεδόνων εικονίσθησαν από εσάς και από τον βασιλέα σας τον Απλαμέση; Εσας δε, τους άρχοντες και
αυθεντάδες σας επιάσαμεν ζωντανούς. Εάν θέλετε λοιπόν να έχετε τη ζωήν σας και
τον τόπον σας, να τον σμίξετε με την Μακεδονίαν και να ήσθε ιδικοί μου.
Ώ της καλής ελεημοσύνης και ευσπλαχνίας του Αλέξανδρου που τους εκυβέρνησε
τους Κουμανίτας, και τους ελυπήθη.
